Iz 35
Niech pustynia spieczona ziemia się raduje
Niech step suchy kwieciem obfituje
Niech się oblecze w lilii polnej stroje
Niech skacze i otworzy radości podwoje
Jak cedrom Libanu uroda jest dana
Zobaczą wielkość Boga i chwałę Pana
Osłabłym rękom dajcie pokrzepienie
I omdlałym kolanom wzmocnienie
Małodusznym dajcie w wierze ukojenie
Bóg sam przychodzi dając nam zbawienie
Wtedy ślepe oczy zostaną przetarte
A uszy głuchych będą otwarte
Chromy jak jeleń będzie skakał wkoło
A język niemych wykrzyknie wesoło
Ziemia spieczona co ugorem była
Pełna wód i zieleni znowu będzie żyła
Będzie droga zwana Świętą drogą
Tylko z czystym sercem chodzić tam mogą
Będzie wolna od wszelkich złych cieni
I pójdą nią ci co są wyzwoleni
Odkupionych przez Pana radosne śpiewanie
W szczęściu ustąpi smutek i wzdychanie

Gdy przeszłość dał wielu zgubą (34)
A przyszłość niepewną rachubą (36)
Radujmy się przyjściem Pana
Chwila ta dla zbawienia nam jest dana